Het Glazen Labyrint
Lang geleden liep ik in de Dominicus kerk in Amsterdam een labyrint, dat was een bijzondere ervaring en ik dacht toen, dát wil ik ooit uitvoeren in glas. We woonden toen nog drie hoog in Amsterdam. Jaren later, we waren net verhuisd naar de Achterhoek werd ik gevraagd door de Stichting Glaskunst Epe of ik voor een buitenlocatie bij kasteel De Cannenburch werk had voor de jaarlijkse internationale glasexpositie. Het duurde maar even en toen herinnerde ik me mijn wens een labyrint in glas uit te voeren. Het zijn 169 stukken gehard glas, waarop twee door elkaar heen lopende banen zijn gezandstraald. De vorm is een achthoek. De diameter van het labyrint is negen meter. Het heeft op ons erf gestaan, waar het vrij toegankelijk was en vele wandelaars en fietsers heeft mogen verwelkomen. Het is ook geëxposeerd geweest tijdens Kunstmoment in Diepenheim.
Heeft u interesse of een idee om het glazen labyrint op locatie permanent te plaatsen? Neem dan contact met ons op.
Het lopen van een labyrint is een eeuwenoude praktijk die vaak wordt gebruikt voor meditatie, reflectie en zelfinzicht. Het is een pad dat je naar een centraal punt leidt, en vervolgens weer terug naar de uitgang. In tegenstelling tot een doolhof heeft een labyrint geen doodlopende wegen of keuzes die je moet maken, wat het tot een rustgevende en contemplatieve ervaring maakt.
Veel mensen gebruiken het lopen van een labyrint om te onthaasten, om een moment van stilte en introspectie te vinden, of om antwoorden op levensvragen te zoeken. Het pad symboliseert vaak de reis naar binnen toe, het vinden van innerlijke vrede en het opnieuw verbinden met jezelf.
Handleiding voor het lopen van het labyrint.
Het labyrint opgesteld bij Kunstmoment in Diepenheim.
